LA ENCINA Y LA CAÑA. FÁBULA

La diferente resistencia de la encina y la caña

δρῦς καὶ κάλαμος ἤριζον περὶ ἰσχύος. ἀνέμου δὲ σφοδροῦ γενομένου1 , ὁ μὲν κάλαμος σαλευόμενος καὶ συγκλινόμενος2 τοῖς πνεύμασι τὴν ἐκρίζωσιν3 ἐξέφυγεν4 , ἡ δὲ δρῦς ἀντιστᾶσα5 ἐκ ῥιζῶν κατηνέχθη6 . 
ὁ λόγος δηλοῖ7 ὅτι οὐ δεῖ τοῖς κρείττοσιν ἐρίζειν.

                                                      (Adaptado de Esopo, Fábula 70) 


Notas: 1) γενομένου: participio de aoristo medio de γίγνομαι; 2) συγκλινόμενος: de συγκλίνομαι, inclinarse con + dat.; 3) ἐκρίζωσιν: del sustantivo femenino ἐκρίζωσις, rotura; 4) ἐξέφυγεν: de ἐκφεύγω; 5) ἀντιστᾶσα: participio de aoristo de ἀνθίστημι: oponerse, enfrentarse; 6) κατηνέχθη: aoristo de indicativo pasivo de καταφέρω arrancar; 7) δηλοῖ: de δηλόω.